Phantasm on Game Boy เป็นหนึ่งในอัญมณีเล็ก ๆ ที่แปลกประหลาดที่ติดอยู่กับคุณ ช่วงเวลาที่คุณบูตมันคุณได้รับความสนใจจากบรรยากาศที่เต็มไปด้วยอารมณ์และอารมณ์เสีย-เหมือนมีคนเอาหนังสยองขวัญและบีบมันลงในหน้าจอสีเขียวเล็ก ๆ คุณเริ่มต้นในคฤหาสน์ที่พังทลายและตรงไปตรงมา? ครั้งแรกที่ฉันเล่นฉันเพิ่งยืนอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหนึ่งนาทีฟังซาวด์แทร็ก Chiptune ที่น่าขนลุกก่อนที่จะเคลื่อนไหว

มันไม่ได้เป็นเพียงแค่กระโดดกลัว-มีความตึงเครียดที่เกิดขึ้นช้าในขณะที่คุณโผล่ไปรอบ ๆ ห้องไม่แน่ใจว่าเงานั้นเพิ่งจะกะพริบหรือถ้าเป็นเกม LCD ที่เบลอของเกมเด็กชาย ปริศนานั้นมีป้านมากพอที่จะรู้สึกพึงพอใจเมื่อคุณคิดออกในที่สุด (แม้ว่าฉันอาจจะหรืออาจไม่มีความโกรธแค้นหลังจากติดอยู่บนลิ้นชักล็อคโง่ ๆ เป็นเวลาครึ่งชั่วโมง)

สิ่งที่ทำให้ฉันได้รับจริงๆคือบุคลิกที่พวกเขาบรรจุลงในสไปรต์เล็ก ๆ เหล่านั้น วิธีที่เสียงฝีเท้าของตัวละครของคุณดังก้องแตกต่างกันไปตามไม้กับหินหรือว่า "สัตว์ประหลาด" บางอย่าง "กลายเป็นเพียงแค่ ... เอาละฉันจะไม่ทำลายมัน มันลงวันที่แน่นอน แต่ด้วยวิธีที่ข้อ จำกัด ทำให้มันน่ากลัวขึ้น คุณต้องพบกับจินตนาการของคุณครึ่งทาง

ยังคงถืออยู่ถ้าคุณเป็นสยองขวัญที่ช้าและบรรยากาศพร้อมกับความเครียดของดวงตาที่เกิดจากความคิดถึง