Game Boy'daki Phantasm, sizinle yapışan garip küçük taşlardan biri. Önyüklediğiniz anda, bu grenli, karamsar atmosferle vuruluyorsunuz-birisi bir korku filmi aldı ve küçük yeşil renkli bir ekrana sıktı. Biraz ufalanan bir konakta mı başlıyorsunuz ve dürüstçe? İlk oynadığımda, hareket etmeden önce ürpertici chiptune film müziğini dinleyerek bir dakika orada durdum.

Bu sadece korkular değil, odaların etrafında dürterken bu yavaş yanık gerginlik var, bu gölgenin sadece titrediğinden veya Game Boy'un bulanık LCD'sinin size hileler oynadığını asla bilmiyorum. Bulmacalar, nihayet onları anladığınızda tatmin edici hissetmek için yeterince geniş (ancak yarım saat boyunca aptal bir kilitli çekmeceye sıkıştıktan sonra bir kez öfke yeteneği olabilir veya olmayabilir).

Beni gerçekten elde eden şey, bu küçük spritelarlara ne kadar kişilik paketledikleriydi. Karakterinizin ayak izlerinin ahşap vs taş üzerinde farklı bir şekilde yankılanması ya da belirli "canavarların" ne kadar çıktığı ... iyi, bunu bozmayacağım. Tarih, elbette, ama bu şekilde sınırlamaların onu daha ürkütücü hale getirdiği yer. Biraz hayal gücünüzle karşılaşmalısınız.

Nostaljiye bağlı göz suşunun bir tarafı olan yavaş, atmosferik korkuya giriyorsanız hala devam ediyor.