Ogre Battle: راهپیمایی ملکه سیاه یکی از آن بازی های SNES است که هنوز هم دهه های بعد احساس تازه می کند - بیشتر به این دلیل که هیچ چیز دیگری واقعاً مانند آن بازی نمی کند. شما شروع به رهبری یک شورش ragtag می کنید ، اما به جای مبارزات مستقیم مبتنی بر نوبت ، شما در زمان واقعی ، جوخه ها را در یک نقشه حرکت می دهید ، سازندهای آنها را به هم می ریزید و به طور خودکار در برخورد آنها را تماشا می کنید. این نیمی از استراتژی ، نیمی از RPG و همه به طرز عجیبی اعتیاد آور است.

سیستم تراز همان چیزی است که من را به خود جلب کرده است - انتخاب های شما در واقع مهم است. یک شهر را با آرامش آزاد کنید؟ شهرت شما بالا می رود. آن را بسوزانید؟ خوب ، شما اکنون آن نوع رهبر هستید. و روحیه ارتش شما بر اساس نحوه عملکرد شما تغییر می کند ، که حتی به شما تأثیر می گذارد. من دو بار دوباره شروع کردم زیرا اولین بازی من به طور تصادفی مرا به یک ستمگر تبدیل کرد.

واحدهای استخدامی نیمی از سرگرمی ها نیز هستند. اگر می دانید چگونه آنها را باز کنید ، شوالیه ها ، کمانداران ، حتی لوچ ها و گرگ ها را دارید. نبردها به بهترین شکل هرج و مرج هستند ، با آمار پنهان و اثرات زمین که باعث می شود هر درگیری احساس غیرقابل پیش بینی کند. فقط انتظار نگه داشتن دستی را نداشته باشید-این بازی شما را به عمق پرتاب می کند و به شما امکان می دهد تا آن را بفهمید.

به یک دلیل این یک کلاسیک فرقه است ، و اگر شما استراتژی را با وزن واقعی به تصمیمات خود دوست دارید ، این شخص هنوز ارزش غرق شدن در ساعت را دارد.