اوه مرد ، قهرمان من در سیستم استاد Sega - این یکی مرا بازگرداند. شما با این شمشیر کوچک و کوچک شروع می کنید ، اما اجازه ندهید که شما را فریب دهد. در عرض چند دقیقه ، شما در حال پرش بین سکوها ، بریدن در هیولاهای عجیب و غریب قارچ هستید و سعی می کنید در چاله های بی انتها قرار نگیرید (که این اتفاق بیشتر از آنچه می خواهم اعتراف کنم اتفاق می افتد).

کنترل ها ساده هستند - فقط حمله و پرش - اما سطح به طرز شگفت آور مشکل می شود. این یک رئیس ، یک چیز چشمی شناور وجود دارد ، که مرا برای همیشه به ضرب و شتم برد زیرا من نوسانات خود را اشتباه می کردم. و موسیقی؟ طرفداران قهرمانانه 8 بیتی کلاسیک که به نوعی باعث می شود که حتی مکرر احساس حماسه شود.

این عمیق ترین بازی نیست ، اما چیزی در مورد تسلط آرام در هر مرحله رضایت بخش است. فقط انتظار یک داستان عمیق را نداشته باشید - قهرمان شما ساکت می ماند در حالی که برخی از شاهزاده خانم هشدارهای مبهم را بین سطح شما می کند. با این وجود ، برای یک سفر سریع دلتنگی ، بهتر از آن چیزی است که فکر می کنید.