Oh adamım, Sega Master sistemindeki kahramanım - bu beni geri alıyor. Bu Dinky küçük kılıçla başlıyorsun, ama bunun seni kandırmasına izin vermeyin. Birkaç dakika içinde, platformlar arasında atlıyorsunuz, garip mantar canavarlarını kesiyorsunuz ve dipsiz çukurlara düşmemeye çalışıyorsunuz (bu, itiraf etmek istediğimden daha fazla oluyor).

Kontroller basit - sadece saldırı ve atlama - ama seviyeler şaşırtıcı derecede zorlaşıyor. Bu bir patron, yüzen bir göz küresi şey, beni yenmek için sonsuza dek sürdü çünkü salınımlarımı yanlış yapmaya devam ettim. Ve müzik? Bir şekilde ölmeyi tekrar tekrar destansı hissettiren klasik 8 bit kahraman fanfare.

Bu en derin oyun değil, ama her aşamaya yavaşça hakim olmaktan tatmin edici bir şey var. Sadece derin bir hikaye beklemeyin - kahramanınız sessiz kalırken, bazı prensesler size seviyeler arasında belirsiz uyarılar bağırıyor. Yine de, hızlı bir nostalji gezisi için düşündüğünüzden daha iyi tutuyor.