انحصار در SNES دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد-انحصار کلاسیک ، اما با آن جذابیت 16 بیتی شیرین. هیئت مدیره به نظر می رسد که مستقیماً از کارتون صبح شنبه خارج است ، و انیمیشن های کوچک هنگام فرود در املاک یا اجاره بها به طرز عجیبی رضایت بخش هستند. من عاشق این هستم که مخالفان هوش مصنوعی واقعاً احساس می کنند که شخصیت دارند-برخی از آنها در راه آهن زودتر می روند ، برخی دیگر از خصوصیات نارنجی مانند زندگی خود به آن بستگی دارند.

بازی انفرادی خوب است ، اما واقعاً با دوستانش می درخشد. وقتی متوجه می شوند که فقط روی تخته های پوشیده از هتل شما فرود آمده اند ، چیزی خنده دار در مورد تماشای چهره شخصی وجود دارد. مکانیک تجارت ساده است اما خوب کار می کند ، و موسیقی؟ نوستالژی خالص ، حتی اگر کمی بیش از حد حلقه کند. فقط از هر نوع قانون فانتزی انتظار نداشته باشید-این انحصار مدرسه قدیمی است ، برای بهتر یا بدتر. اگر SNES و یک خط رقابتی دارید ، یک روش محکم برای از دست دادن چند ساعت (و دوستی) است.