خوب ، بنابراین پسر گالیور یکی از آن بازی های عجیب و غریب و اواسط دهه 90 است که بر اساس انیمه ای که هیچ کس در خارج از ژاپن به یاد نمی آورد ، نیست. شما به عنوان این کودک با یک کیپ جادویی بازی می کنید (به دلیل البته) که بین جزایر شناور پرش می کند ، هیولا را با شمشیری که در ابتدا احساس کمی بسیار کند می کند ، می خرد. اسپری ها رنگارنگ هستند ، و برخی از پس زمینه ها در واقع نگه داشته می شوند - این یک سطح با یک برج کار غول پیکر که به طرز شگفت آور خنک به نظر می رسد وجود دارد.

این دقیقاً یک گوهر پنهان نیست ، اما اگر با آن پرشور "اکشن-به طور کامل-یک تلویزیون" متمایز هستید ، به پلاکرهای اکشن مبهم هستید ، جذابیت دارد. فقط انتظار ندارید که هیچ چیز پیشگامانه ای باشد - اصلی مبارزات ، و سیستم عامل می تواند در نقاط مختلف باشد. ترجمه فن کمک می کند ، اگرچه نیمی از گفتگو هنوز احساس می کند که کسی آن را از طریق سه لایه ترجمه Google اجرا کرده است.

راستش؟ من فقط بازی می کردم تا ببینم برخی از طرح های دشمن چقدر عجیب است. یک رئیس وجود دارد که اساساً یک شمع حساس از سوشی است.