خوب ، بنابراین جنگل نه Ouja Tar-Chan یکی از آن بازی های عجیب و غریب SNES است که احساس می کند کسی یک کارتون صبح شنبه را به یک ضرب و شتم پرتاب کرده است. شما به عنوان تار چان بازی می کنید ، این شخص کوچک جنگل که میمون ها را مشت می کند ، شترمرغ را سوار می کند (بله ، واقعاً) ، و گهگاه از توپ ها بیرون می آید. این کنترل ها از آن روش کلاسیک دهه 90 پرشور هستند - مانند ، شما یک پرش را از دست خواهید داد زیرا جعبه ضربه ای که در آن تاکستان وجود دارد کمی خاموش است - اما چیزی عجیب و غریب در مورد تمساح های کلوب با مشت های کوچک شما رضایت بخش است.

سطح آن کوتاه و هرج و مرج است ، با این پیش زمینه های روشن و به هم ریخته که گفتن چه مناظر و چه چیزی در حال حمله به شما است ، دشوار است. من مارها را که از بوته ها بیرون می آمدند ، کمین می کردم ، که صادقانه احساس می کنند برای یک ماجراجویی جنگل بسیار مارک می شوند. این موسیقی به این چیزی رسیده است که مصنوعی SNES با خوشحالی در جریان است ، همه ملودی های بونگوها و Chirpy ، مانند اینکه در یک پارک تم گرمسیری به دام می افتید.

این عمیق نیست ، اما این نوع بازی ای است که شما به عنوان یک کودک اجاره می کنید و در یک نشسته بازی می کنید و می خندید که چقدر مسخره است. اگر به یکپارچهسازی یکپارچهسازی با سیستمعامل مبهم هستید ، این یک سفر است.