کوهنورد ICE یکی از آن دسته از کلاسیک های NES است که به نظر ساده می رسد اما به طرز شگفت آور مشکل می شود. شما به عنوان پوپو (پارک آبی) یا نانا (Pink Parka) بازی می کنید ، و فقط با یک ابزار چکش - قسمت ، سلاح بخشی ، راه خود را به سمت کوه های یخی می ریزید. چند سطح اول احساس ساده ای می کنند: تراشه از طریق یخ های معمولی ، چند یتیس (یا در صورت پخش نسخه ژاپنی) چند yrek (یا مهر و موم می شوند) و بین سیستم عامل ها هاپ کنید. اما پس از آن به یخ راه راه تاریک که شما را به طور غیرقابل کنترل می کشید ، یا آن بلوک های غیر قابل تخریب که شما را مجبور به تجدید نظر در مسیر خود می کند ، برخورد می کنید.

هرج و مرج واقعی از زمانی شروع می شود که آن سیستم عامل های ابری wobbly به بازی می روند. شما 40 ثانیه برای گرفتن سبزیجات دزدیده شده خود (بیشتر بادمجان ها ، به دلایلی) در حالی که چیزی جز پرش های بد خود را گول نمی زنید ، می گیرید. و اگر به اندازه کافی سریع هستید ، حتی ممکن است برای امتیازات اضافی روی تالون های کاندور سوار شوید. این شوخی است ، بعضی اوقات ناعادلانه است ، اما چیزی عجیب و غریب در مورد ناخن زدن در صعود کامل وجود دارد.