Final Fantasy I & II Advance اساساً نامه عشق GBA به کلاسیک ها است - دو RPG های کامل که در یک سبد بسته بندی شده اند. شما شروع به انتخاب مهمانی خود می کنید (من همیشه به دنبال یک جنگنده ، دزد ، سفید مگس و دسته کوچک موسیقی جاز سیاه می شوم) و ناگهان در نبردهای مبتنی بر نوبه خود علیه اجنه و اسکلت ها ، زانو هستید. هنر پیکسل به نوعی هنوز هم در آن صفحه نمایش GBA کوچک نگه داشته شده است.

بازی اول در این راه "بدون دست نگه داشتن" مدرسه قدیمی را احساس می کند-شما شهرهایی را که برای سرنخ های رمزنگاری با NPC ها صحبت می کنید ، سرگردان می کنید و اگر در معجون قرار ندهید ، سیاه چال ها شما را خراب می کنند. FFII کمی با سیستم سطح خود در جایی که آمار شما بر اساس آنچه در واقع در نبرد انجام می دهید رشد می کند (جادوگران اسپم برای تقویت جادو و غیره). هر دوی آن دارای این پرشکوه کلاسیک Final Fantasy - Chocobos ، Airships و افراد شرور با زره های غیر ضروری است.

این جالب ترین بازسازی نیست ، اما داشتن این دو در حال حرکت هنوز هم مانند جادو است. فقط فراموش نکنید که قبل از غار مارش پس انداز کنید.