Dune II در Sega Genesis (یا مگا درایو ، بسته به جایی که شما بزرگ شده اید) یکی از آن بازی هایی است که در ابتدا احساس ناراحتی می کند. شما روی Arrakis فرود می آیید ، قبل از اینکه جناح های دیگر انجام شود ، برای برداشت ادویه ، تلاش می کنید ، و ناگهان در حال عرق کردن در مورد ساخت پالایشگاه دیگر یا نجات مخازن هستید.

کنترل ها عادت می کنند - بدون ماوس ، فقط یک کنترلر - اما هنگامی که ریتم را بدست آورید ، به طرز عجیبی رضایت بخش است. تماشای برداشت های کوچک شما در حال خزیدن در ماسه ها در حالی که واحدهای دشمن به سمت پایگاه شما خزیده می شوند هرگز پیر نمی شوند. و بله ، گرافیک ها قدمت دارند ، اما چیزی در مورد نحوه فوران کرم های ماسه ای از هیچ کجا وجود دارد که هنوز من را پرش می کند.

اگر بعداً بازی های RTS را انجام داده اید ، تمام DNA را در اینجا مشاهده خواهید کرد: ساخت پایه ، جنگ منابع ، آن لحظه وقتی متوجه شدید که فراموش کرده اید که دفاع را بسازید. در اطراف لبه ها بسیار خشن است ، اما به گونه ای که باعث می شود شما به آنچه در سال 1992 کشیده می شود احترام بگذارید. فقط انتظار نداشته باشید که Harkonnen عادلانه بازی کند.