Sega Genesis'teki Dune II (ya da büyüdüğünüz yere bağlı olarak Mega Drive) ilk başta tıknaz hissettiren oyunlardan biri-temelde bildiğimiz gibi gerçek zamanlı stratejiyi icat ettiğini fark edene kadar. Arrakis'e iniyorsunuz, diğer gruplardan önce Spice'i hasat etmek için uğraşıyorsunuz ve aniden başka bir rafineri inşa etmek veya tanklar için tasarruf etmek için terliyorsunuz.

Kontroller biraz alışmaya başlar - fare, sadece bir denetleyici - ama ritmi aldıktan sonra garip bir şekilde tatmin edicidir. Düşman birimleri üssünüze doğru sürünürken küçük biçerdöverlerinizin kum boyunca sürünmesini izlemek asla yaşlanmaz. Ve evet, grafikler tarihli, ancak kum kurdularının hala atlamamı sağlayan hiçbir yerden çıkma şekli hakkında bir şey var.

Daha sonra RTS oyunları oynadıysanız, burada tüm DNA'yı tespit edersiniz: temel oluşturma, kaynak savaşları, savunma oluşturmayı unuttuğunuzu fark ettiğiniz an. Kenarlarda pürüzlü, ancak 1992'de çektiğine saygı duymanızı sağlayacak bir şekilde. Sadece Harkonnen'in fuar oynamasını beklemeyin.