داریوش دوقلوی یکی از آن تیراندازهای کلاسیک SNES است که احساس می کند از طریق یک آکواریوم بیگانه منفجر می شود. شما این سفینه فضایی براق نقره ای (با موسیقی متن فیلم باس سنگین) را از طریق امواج موجودات دریایی روباتیک خلبان می کنید-فکر کنید چتر دریایی مکانیکی ، استینگ های شلیک لیزر ، و این کارفرمایان خرچنگ عجیب و غریب که نیمی از صفحه را به خود اختصاص می دهند. سطح اول شما را با این زمینه های مرجانی نئون و دشمنانی که از همه زاویه ها دور می شوند ، به سمت آن می اندازد.

نکته جالب این است که مسیرهای انشعاب-یک رئیس را خاموش کنید ، یک مسیر را انتخاب کنید ، و ناگهان در یک بیوم کاملاً متفاوت مانند برخی از سنگرهای عمیق در دریا یا یک غار پر از حباب قرار دارید. سیستم برق ساده اما رضایت بخش است: برای به روزرسانی سلاح های خود ، Orbs را بگیرید ، هرچند موفق باشید وقتی همه چیز آشوب آور می شود ، آنها را نگه دارید. آن رئیس دوم ، غول پیکر غول پیکر؟ وحشت خالص اولین باری که صفحه را پر می کند.

این مشکل در مدرسه قدیمی است که احتمالاً در طی چند مورد ادامه خواهید یافت ، اما این تماشای باعث می شود ارزش آن را داشته باشد. همه چیز در اوایل دهه 90 جذابیت بازی می کند.