دنیای خنک در SNES یکی از آن سیستم عامل های عجیب و غریب و تب است که به نوعی کار می کند. شما در این شهر غرق در نئون شروع می کنید که شخصیت های کارتونی از هیچ جا بیرون می آیند-یک دقیقه که روی پشت بام ها می پرید ، بعدی شما در حال گول زدن برخی از چیزهای پوزخند در حال پوزخند هستید که قطعاً قبلاً در آنجا نبود.

کنترل ها یک ثانیه طول می کشد تا به آن عادت کنید - وقتی که شما از کار خود متوقف می شوید ، شخصیت شما کمی می لغزد ، که در ابتدا من را از بین برد. اما پس از تنظیم ، چیزی در مورد نحوه گزاف گویی بین سیستم عامل ها وجود دارد ، به خصوص وقتی که چشم انداز ناگهان به این جلوه سه بعدی اجباری تغییر می کند (بسیار وحشی برای یک بازی 16 بیتی).

برخی از پازل ها دارای سرچشمه سر هستند. یادم است که خیلی طولانی در این سطح کازینو گیر کرده ام زیرا متوجه نشدم که می توانید با اشیاء پس زمینه خاصی تعامل داشته باشید. همه چیز این انرژی هرج و مرج را دارد ، مانند توسعه دهندگان هر ایده عجیب و غریبی را که در یک کارتریج داشتند ، انداختند. در مکان ها شوخی است ، اما این بخشی از جذابیت است.

اگر در بازی های یکپارچهسازی با سیستمعامل هستید که آن را ایمن بازی نمی کنند ، این یک سفر است.