Wild Guns, daha fazla atıcının neden kovboyları ve robotları karıştırmadığını merak eden SNES oyunlarından biridir. Clint (bir spagetti batıdan çıkmış gibi görünen bir silahşör) veya Annie (bir şekilde bir keskin nişancı tüfeği ve fırfırlı bir elbise çeken) arasında toplanmaya başlıyorsunuz ve sonra oradan sadece saf bir kaos.

Tipik koş ve silahınız değil-bir atıcı ve bir LightGun oyununun bu garip melezinde mermilerden kaçıyorsunuz, çekimleri sıralamaya çalışırken yoldan çıkıyor. Birinci seviye sizi pencerelerden patlayan haydutlarla bir salona atar ve çok geçmeden, lazer kuleleri dolu bir çölde mekanik akrepleri patlatıyorsunuz. Her şey, birisi siberpunk bir bükülme ile iyi, kötü ve çirkin yeniden canlandırıyormuş gibi geliyor.

Sizinle gerçekten yapışan şey, oynamanın ne kadar iyi hissettirdiği - kontroller sıkı, patlamalar saçma ve patronlar sonunda onları dövdüğünüzde ekrana bağırmanızı sağlayan tür. Zor, ama öldüğünüzde sizin hatan olduğunu bildiğiniz bu tatmin edici şekilde. Bir SNES ve garip, çılgınca bir sevginiz varsa, bu bir zorunluluktur.