SNES'teki Süper Dünya Savunma Gücü, ilk başta basit görünen atıcılardan biridir - sadece siz, küçük bir gemi ve uzaylı sürüleriyle dolu bir ekran. Ama adamım, acımasızlaşıyor. Birinci seviye sizi bu yavaş, öngörülebilir düşmanlarla dolup taşıyor ve sonra aniden, film müziği overdrive'a girerken, kalamar benzeri bir patrondan mermi spreylerini atlıyorsunuz.

Sevdiğim, geminizin nasıl kullandığı - yanıt veren ama seğirmediği, sıkı manevraların kazanılmış hissetmesini sağlamak için yeterli ağırlık. Güçlendirme sisteminin basit (burada kafa karıştırıcı kombinasyonlar yok), yine de bazen işler kaotik hale geldiğinde yanlış olanı panik-yakalıyorum. Ve kaotik hale gelecekler -daha alacak aşamaları size o kadar çok atıyor ki, ekran nöbette sınırlar, o görkemli 16 bitlikle.

Dışarıdaki en derin shmup değil, ama temelleri nasıl çivilediğinden tatmin edici bir şey var. Bu son patron bunca yıldan sonra hala sorun veriyor.