GBA'da Shin Megami Tensei II sizi bu kasvetli, yıkılmış Tokyo'ya iblislerin serbest dolaştığı ve hiçbir şeyin siyah-beyaz olmadığı. Bir gecekondu mahallesinde rastgele bir çocuk olarak başlıyorsunuz ve çok geçmeden, sadece hayatta kalmak için garip yaratıklarla pazarlık yapıyorsunuz - bir dakika pixie ile sohbet ettiğiniz gibi, bir sonraki öfkeli oni tarafından pusuya düşürülüyorsunuz.

Şeytan müzakere sistemi vahşi-bazen size ücretsiz olarak katılacaklar, diğer zamanlarda tüm paranızı talep ediyorlar ya da sadece işbirliğine saldırıyorlar. Onları daha güçlü canavarlara kaynaştırmak eğlencenin yarısıdır, ancak erken bir kombinasyonu erken almaya çalışmak için çok fazla zaman harcadım. (Profesyonel ipucu: Buff'ları ve debuff'ları görmezden gelmeyin - bu oyun sizi bunun için cezalandıracak .)

Benimle gerçekten yapışan şey, seçimlerinizin hikayeyi nasıl sessizce yönlendirdiğidir. Belirgin "iyi ve kötülük" bayrakları yok - tamamen farklı sonlara dönüşen dağınık, insan kararları. O eski okul RPG yolunda janky, ama öğütmeyi halledebiliyorsanız, onun gibi başka bir şey yok.