Shin Megami Tensei II op GBA gooit je in dit sombere, geruïneerde Tokyo waar demonen vrij rondlopen en niets zwart-wit is. Je begint als een willekeurig kind in een sloppenwijk, en het duurde niet lang, je onderhandelt met rare wezens om te overleven - zoals, het ene moment je aan het chatten bent, het is de volgende minuut dat je in een hinderlaag wordt gelokt door een pak boos oni.

Het Demon-onderhandelingssysteem is wild-soms zullen ze je gratis vergezellen, andere keren eisen ze al je geld of vallen ze gewoon aan in de conversatie. Het combineren van hen tot sterkere monsters is de helft van het plezier, hoewel ik veel te veel tijd verspilde om vroeg de perfecte combinatie te krijgen. (Pro -tip: negeer buffs en debuffs niet - dit spel zal je ervoor straffen.)

Wat me echt bijhoudt, is hoe je keuzes het verhaal stilletjes sturen. Geen duidelijke "goed versus kwaad" vlaggen - alleen rommelige, menselijke beslissingen die in totaal verschillende eindes spoelen. Het is janky op die old-school RPG-manier, maar als je de maling aankan, is er niets anders leuks.