Bionic Commando, ilk bakışta standart bir platform gibi görünen NES oyunlarından biridir - adamınızın atlayamayacağını fark edene kadar. Bunun yerine, Rad Spencer bu garip biyonik boğuşma koluyla dolaşıyor ve dürüst olmak gerekirse, alışmak bir dakika sürüyor. İlk başta, atlama düğmesini alışkanlıktan ezmeye devam ettim, ancak tavanlara mandallama ritmini aldıktan ve kendinizi ileri fırlattığınızda, şaşırtıcı derecede pürüzsüz hissediyor.

Bütün "atlama yok" bir şey sizi farklı düşünmeye zorlar - sürekli olarak kavrama noktaları için tarama, düşmanlardan kaçınmak için zamanlama salınımları ve bazen bir çıkıntıyı aşar ve bir çukur içine düşme. Seviyeler gizli odalar ve garip küçük sırlarla doludur. Ve evet, Super Joe'yu kurtarıyorsun, ama çoğunlukla sadece askeri adamların ve robotların tuhaf karışımını, ayrıca garip bir şekilde akılda kalıcı film müziğini hatırlıyorum.

İlk başta sinir bozucu, ancak boğuşan tıklama yaptıktan sonra, NES üzerinde başka bir şey yok.