Oké, dus YS III: Wanderers van YS is dat rare middelste kind van de YS-serie-het gooit de top-down uitzicht weg voor side-scrolling-actie, die me in het begin eerlijk weggooide. Je speelt nog steeds als adol, maar nu kun je daadwerkelijk springen en je zwaard rechtstreeks zwaaien in plaats van alleen tegenover vijanden te botsen. Voelt meer als een hack-and-slash-platformer dan de gebruikelijke YS RPG-sfeer.

De Genesis-versie heeft die dikke 16-bit look en de muziek slaat (zoals gewoonlijk voor YS). Sommige puristen haten de verschuiving in gameplay, maar ik graaf een beetje de verandering van tempo - verwacht niet dat het zal spelen zoals de eerste twee games. Je zult veel tijd besteden aan het springen over putten en het spammen van zwaardschommelingen, wat een leuke wending of een verraad is, afhankelijk van wie je vraagt.

Het is kort, rommelig en verdeeld, maar er is charme in zijn jank. De moeite waard als je nieuwsgierig bent naar de experimentele fase van YS.