Man, Wereldbeker USA 94 op SNES neemt me mee terug. Zodra je het opstart, die dikke 16-bit crowd-ruis hits, en plotseling scrol je door teams met die glorieus gepixeleerde vlaggen. Brazilië is uiteraard altijd overweldigd, maar veel succes met de verdediging van Italië om je spits te bulldozen.

De bedieningselementen zijn eenvoudig-pass, schiet, sprint-maar veel geluk met het samenvoegen van een schone aanval zonder wat verdediger heupcontrole je middenvelder volgende week controleren. En de animaties? Hilarisch. Spelers vieren doelen door backflipping alsof ze net de werkelijke Wereldbeker hebben gewonnen, zelfs als het een vriendelijke tegen Kameroen is.

Speel lang genoeg en je zult beginnen met het herkennen van de goedkope trucs van de AI (die doorbladen door de ball-exploiteert me nog steeds achtervolgt). Maar dat hoort bij de charme - het is janky, luid en vreemd verslavend. Geef me gewoon niet de schuld als je een uur doorbrengt om Baggio's penalty -miss in pixelvorm opnieuw te maken.