Wolfenstein 3D op SNES is een van die spellen die zowel onhandig als raar bevredigend aanvoelt. Je begint in een doolhofachtige nazi-bunker met niets anders dan een pistool, en binnen enkele minuten schiet je door bewakers, ontwijkt kogels en ben je verwoed op zoek naar gezondheidspakketten. De graphics zijn blocky als de hel-dit is een 16-bits poort van een pc-klassieker-maar er is iets aan de dikke sprites en griezelige soundtrack die gewoon werkt.

Het is niet zo soepel als het origineel, en de bedieningselementen zijn even wennen (veel geluk met het SNES -pad), maar zodra je je aanpast, is het een explosie. De niveaus zitten boordevol verborgen kamers, geheime deuren en af en toe een SS -officier die gewoon niet sterft, tenzij je de helft van je munitie in hem laadt. En ja, het fotograferen van nazi -robots met een chaingun wordt nooit oud.

Als je hiermee bent opgegroeid of gewoon van retro -shooters houdt, is het een leuke tijdcapsule - verwacht niet dat het speelt als moderne FPS -games. Je zult het haten of ervan houden binnen de eerste vijf minuten.