Wizard of the Immortal is een van die rare, obscure Genesis RPG's die nooit uit Japan zijn gehaald - wat jammer is, omdat het deze duistere fantasie -sfeer heeft die zijn tijd ver vooruit voelt. Je begint als deze onsterfelijke tovenaar (schokkend, ik weet het) die in feite vastzit in een cyclus van reïncarnatie, en de hele game speelt als een mix van turn-based gevechten en kerker kruipen met een aantal serieus humeurige pixelkunst.

Eerste wat je zult opmerken? De muziek. Het heeft deze spookachtige synth -tracks die zelfs de vroege kerkers griezelig maken. Combat is in eerste instantie vrij eenvoudig - Pick spreuken, mepmonsters - maar later jongleer je met verschillende elementaire magie en feestopstellingen. Het kostte me een paar pogingen om erachter te komen welke spreuken daadwerkelijk tegen bepaalde vijanden werkten, maar zodra het klikt, is het vreemd bevredigend.

Als je van retro jrpgs met een donkere toon houdt, is dit een verborgen juweeltje. Verwacht gewoon niet dat een ventilatorvertaling je hand vasthoudt.