Wizard of the Immortal is een van die Genesis -spellen die voelt alsof het op tijd verloren is gegaan - op een goede manier. Je begint terwijl deze gewaadde tovenaar kerel met een staf, en meteen, het spel gooit deze rare, dromerige niveaus naar je. De eerste fase heeft deze zwevende platforms en vijanden die eruit zien alsof ze gemaakt zijn van gebrandschilderd glas. Het is nogal trippy voor een 16-bits spel.

Spreuken zijn hier het belangrijkste. Je hebt (uiteraard) vuurballen, maar ook dit rare homing -bliksem ding dat alles op het scherm zakt. Het kostte me een tijdje om de timing te achterhalen-sommige spreuken laden langzamer op dan anderen, en als je het verprutst, zit je vast te wachten terwijl sommige skeletboogschutter je van off-screen belt. Klassiek Genesis Jank, maar het groeit op je.

De muziek heeft die vroege Synth -sfeer uit de jaren 90, allemaal dramatisch en echoey. Niet helemaal straten van woede niveau, maar het past de hele "eenzame tovenaar in een vervloekte wereld". En ja, de laatste baas is totale onzin - goed geluk om zijn patroon uit te zoeken zonder eerst de helft van je gezondheid te verliezen. Als je van een obscure retro -actie met een magische twist houdt, is deze de moeite waard om af te stoffen.