Olympische Winterspelen op de Sega Genesis is een van die sportrytitels uit de vroege jaren 90 die op de een of andere manier pixelateerde bobsleding legitiem intens voelen. Je kiest je evenement - ski springen, snelheidsschaatsen, dat rare downhill slalom -ding - en plotseling puree knoppen zoals je leven hangt ervan af. De bedieningselementen zijn eenvoudig (meestal alleen A en B met wat directionele finesse), maar het spijkeren van de timing voor een perfecte kunstschaatsroutine of niet wegvagen op het ijstrack is oefening.

Wat ik leuk vind, is hoe janky en charmant het allemaal voelt. De atleten zien eruit als kleine dikke sprites met veel te veel vastberadenheid, en de geluidseffecten zijn pure Genesis -kaas - die knapperige "whoosh" tijdens skisprongen wordt nooit oud. Multiplayer's waar het echter echt schijnt - niets zoals nauwelijks een vriend uitrichten in het laatste stuk van een speed skate terwijl ze tegen je schreeuwen wegens 'vals spelen'.

Het is niet de diepste sportsim, maar voor een snelle hit van Frosty Nostalgia houdt het nog steeds stand. Verwacht gewoon geen realistische fysica wanneer je skiër voor de tiende keer in een sneeuwbank in een sneeuwbank is.