Wimbledon Championship Tennis on the Genesis is een van die vroege sportspellen die eigenlijk goed standhoudt. Het is niet flitsend, maar de bedieningselementen zijn solide - je hebt je basisopnames zoals lobbs en plakjes, en de spelers bewegen met een behoorlijk gewichtsgevoel. De rechtbanken zien er een beetje plat uit, maar hey, het was 1993.

Wat me verbaasde was hoe speelbaar het nog steeds is. Wedstrijden voelen snel aan en de AI is niet helemaal hersendood-ze zullen je eigenlijk straffen als je blijft dienen naar dezelfde plek. Ik wou dat de menigte meer deed dan alleen daar zitten, maar de scheidsrechter die de score roept in die klassieke gedigitaliseerde stem maakt het een beetje goed.

Als je old-school tennisspellen graaft, is dit een solide serve-en-volley-pick.