WHAC-A-CRITTER op de Sega Genesis is precies hoe het klinkt-een hectische, mallet-swinging puinhoop van beestjes die sneller opduiken dan je kunt kapot maken. De eerste keer dat ik speelde, dacht ik dat het gemakkelijk zou zijn, maar op niveau drie teleporteerden die kleine jongens praktisch uit hun gaten.

De graphics zijn helder en cartoonachtig, met net genoeg Jank om je eraan te herinneren dat het een 16-bits tijdperk arcade-poort is. Sommige beestjes beschimpen je zelfs met goofy gezichten voordat je verdwijnt, wat je eerlijk gezegd gewoon harder maakt. Er is iets vreemds bevredigend aan het Thunk -geluid als je een hit landt.

Het is niet diep, maar het is het soort spel dat je afvuurt als je vijf minuten hebt om te doden - en je dan plotseling realiseer dat je een half uur hebt meegesleept. Geef me gewoon niet de schuld als je duim achteraf pijnlijk is.