Gezocht op het Sega Master System is een van die rare, janky edelstenen uit de late jaren '80 die op de een of andere manier bij je blijft. Je speelt als een cowboy-geen chique achtergrondverhaal, gewoon een kerel met een revolver-je weg door bandieten in een zijkant, enigszins onhandig maar vreemd bevredigende manier. De bedieningselementen duren even om eraan te wennen (springen voelt zwaarder dan het zou moeten), maar zodra je je aanpast, is er iets vreemds leuk aan de manier waarop vijanden knallen als je ze precies goed raakt.

Het is niet het mooiste of soepelste spel dat er is, maar de muziek heeft die klassieke chiptune -twang en de podia gooien net genoeg variatie in om te voorkomen dat je je verveelt. Op het derde niveau zul je het haten of raar in zijn ruwe ronde-de-randen charme. Ik schiet het soms nog steeds af als ik iets eenvoudigs wil, maar met een kleine hap.