تحت تعقیب در سیستم کارشناسی ارشد Sega یکی از آن سنگهای عجیب و غریب و عجیب از اواخر دهه 80 است که به نوعی با شما می چسبد. شما به عنوان یک کابوی بازی می کنید-هیچ پشت پرده ای فانتزی ، فقط یک شخص با یک گرداننده-راه خود را از طریق راهزنان به شکلی با پیمایش جانبی ، کمی کاملاً ناخوشایند اما عجیب و غریب و رضایت بخش می کنید. کنترل ها یک دقیقه طول می کشد تا عادت کنید (پریدن احساس سنگین تر از آن چیزی است که باید) ، اما پس از تنظیم ، چیزی عجیب و غریب در مورد نحوه ظاهر شدن دشمنان هنگام برخورد درست به آنها وجود دارد.

این زیباترین یا نرم ترین بازی در آنجا نیست ، اما موسیقی آن دسته از Chiptune Classic را بدست آورد ، و مراحل فقط به اندازه کافی تنوع را نشان می دهد تا شما را از حوصله خود باز دارد. در سطح سوم ، شما یا از آن متنفر خواهید بود یا به طرز عجیبی در جذابیت های خشن آن قرار خواهید گرفت. من هنوز هم وقتی می خواهم چیزی ساده اما با کمی نیش بزنم ، آن را آتش می زنم.