Lord of the Sword on the Sega Master System is een van die rare, janky-but-charming actie RPG's uit de late jaren '80. Je begint in dit humeurige bos met niets anders dan een zwaard, en de game gooit je gewoon een beetje in - geen handgreep, geen voor de hand liggende pad vooruit. Ik herinner me dat ik jarenlang ronddwaalde voordat ik me realiseerde dat ik met willekeurige NPC's moest praten om aanwijzingen te krijgen.

Het gevecht voelt in het begin stijf aan - je schommelingen hebben deze rare vertraging - maar als je er eenmaal aan went, is er iets bevredigend aan het timen van je aanvallen precies goed tegen skeletten en ridders. De kerkers zijn doolhofachtig op die klassieke manier "Hope You Beboy You Beboy Graph Paper", en de muziek? Verrassend sfeervol voor een 8-bits spel.

Het is niet perfect - sommige hitdetectie is twijfelachtig, en veel geluk om erachter te komen waar je heen moet zonder een gids - maar er is hier een echt gevoel van avontuur als je bereid bent het halverwege te ontmoeten. Verwacht gewoon geen poets op Skyrim-niveau.