WWF Raw on Game Boy sluit LJN's worsteltrilogie af na Royal Rumble, en eerlijk gezegd? Het is het scrappy kleine broertje van de SNES -versies - maar op een raar charmante manier. Je hebt je selectie van WWF -sterren uit de vroege jaren 90 (Bret Hart, Undertaker, enz.), Basisgrapple mechanica en die dikke pixelateerde ingangen waardoor diesel er op de een of andere manier nog intimiderend uitziet. Wedstrijden voelen sneller aan dan de consoleversies, hoewel de AI af en toe wat onzin zal halen waardoor je kreunt.

Eerste tien minuten: je kiest een worstelaar, puree knoppen door een menu dat niet sierlijk is verouderd en beseft dan dat de timing van het lichaamsslam veel strenger is dan je je herinnert. De menigte Sprites zijn in feite alleen gekleurde blobs, maar horen die blikken versie van het thema van een worstelaar in de schop nog steeds anders op een game boy -spreker. Het is janky, maar als je dit vroeger speelde, is er nostalgie begraven onder die ongemakkelijke mechanica.

Niet de diepste worstelende sim, maar het is raar bevredigend om een finisher te landen wanneer de gezondheidsbalk van de tegenstander rood knippert.