Virtuele oorlogen op SNES is een van die rare kleine strategie -edelstenen die op de een of andere manier onder de radar vloog. Je begint met een handvol blocky kleine soldaten en enkele basistanks, en plotseling zweet je over het feit of je naar voren moet duwen of vasthoudt. De pixelexplosies zijn vreemd bevredigend wanneer je een perfecte hinderlaag nagelt.

Wat ik leuk vind, is hoe bedrieglijk eenvoudig het eruit ziet - totdat je je realiseert dat de AI je absoluut zal verwoesten als je er gewoon blindelings in laadt. Kostte me drie pogingen om de tweede missie te wissen, omdat ik bleef onderschatten hoe ver die vijandelijke raketten konden bereiken. Pro -tip: verken altijd vooruit met infanterie voordat u uw zware eenheden verplaatst.

De muziek heeft ook die klassieke SNES Synth -sfeer - allemaal gespannen tijdens vijandelijke bochten, dan triomfantelijk wanneer je een comeback haalt. Als je van tactische spellen houdt, maar iets sneller wilt dan bijvoorbeeld Fire Emblem, is dit een solide tijdcapsule.