Virtuele oorlogen op de game boy is een van die rare kleine strategie -edelstenen die vroeger onder de radar vlogen. Je verplaatst in feite kleine pixeleenheden over een rasterkaart, in een poging de AI te overtreffen - of een vriend als je de linkkabel had. De sprites zijn super basic (we hebben het over vroege GB dikke pixels), maar er is iets bevredigend aan het flankeren van de tanks van je tegenstander met infanterie.

Eerste paar minuten? Je rommelt door menu's in het Japans, tenzij je het geluk hebt om een vertaalgids te vinden. De muziek heeft die klassieke Tinny Game Boy -sfeer, alle piepjes en bloops die op de een of andere manier een honkv uit episch maken. Het is geen Fire Emblem, maar voor een draagbaar oorlogsspel in 1991 is het verrassend diep zodra je voorbij de taalbarrière komt.

Houdt nog steeds stand als je een retro -strategie houdt met een kant van nostalgie.