Ooit God willen spelen met een SNES -controller? UTOPIA - De oprichting van een natie laat je precies dat doen - minus het smijten. Je begint met een lege kaart en een handvol kolonisten, en plotseling ben je benadrukt over gewasrotaties terwijl barbaren op je poorten kloppen. De eerste tien minuten zijn pure chaos: je zult bergen plat maken voor boerderijen, paniek wanneer je eerste dorp geen hout meer raakt en te laat realiseert dat het plaatsen van al je huizen naast de vulkaan een slechte oproep was.

Het heeft die klassieke sim -charme uit de jaren 90 - eenvoudige sprites, dikke menu's en die bevredigende * bloop * wanneer je een gebouw plaatst. Maar laat de Pixel Art je niet voor de gek houden; Uw ijzeren toevoer verkeerd beheren en uw hele leger zwaait houten zwaarden bij indringers. Het diplomacy -systeem is ook raar diep - het ene moment dat je schapen ruilt voor steen, de volgende keer dat je een aangrenzende koning met goud omkuipt, zodat hij stopt met het sturen van dichters om je beschaving te beledigen.

Eerlijk gezegd, de helft van het plezier is kijken hoe je vreselijke vroege beslissingen je later achtervolgen. Die slecht geplaatste brug? Nu is het het enige dat een vloedgolf stopt met het wegvagen van je hoofdstad. De moeite waard om de SNE's op te graven.