Umihara Kawase is een van die rare, prachtige SNES -games die aanvoelen als niets anders. Je speelt als een meisje met een vissershengel-niet voor het vangen van vis, maar voor het rondzwaaien als een soort bizarro-onderwaterspider-man. De fysica is janky op de beste manier: een verkeerde film van de lijn stuurt je naar een school van rare, glimlachende zeedieren, maar als je een schommel precies goed spijkert, is het pure magie.

De niveaus zijn deze surrealistische, met water doorzochte doolhoven vol drijvende platforms en vijanden die eruit zien als afgewezen Pokémon -ontwerpen. In het begin zul je waarschijnlijk veel met het landschap in het landschap in het landschap zijn - de bedieningselementen zijn even wennen - maar zodra het klikt, begin je belachelijke acrobatiek te trekken. Er is iets vreemds bevredigend om jezelf over gaten te gooien met niets anders dan een vishaak en momentum.

Oorspronkelijk een release van Japan, maakt de Engelse vertaling het veel gemakkelijker om te waarderen hoe bizar charmant deze game is. Het is kort, stoer en houdt je hand niet vast, maar dat hoort bij de aantrekkingskracht. Als je van platformers met persoonlijkheid (en een steile leercurve) houdt, is dit een verborgen juweeltje.