Ultima 7 op SNES zet je terug in Britannia als de Avatar, maar de dingen zijn raar geworden in de 200 jaar dat je weg bent geweest. Een griezelige cultus genaamd de Fellowship is overal, mensen worden vermoord in bizarre rituelen, en deze zelfvoldane stem die zichzelf de voogd noemt, zal niet stoppen met je te treiteren. Klassieke ultima -dingen, maar met veel betere afbeeldingen - geen meer kleine vensterweergave, alleen een wereld op het hele scherm boordevol details.

Je komt oude bondgenoten tegen die zich bij je feest aansluiten, en het gevecht is nu totaal anders-real-time in plaats van turn-based, dus gevechten voelen chaotisch op de beste manier. De wereld ook belachelijk interactief. Zoals, je kunt bijna alles oppakken, brood bakken, melkkoeien ... of gewoon alles stelen dat niet is genageld als je je klein voelt. NPC's hebben eigenlijk schema's, ronddwalen door steden in plaats van voor altijd op één plek te staan. Het is een van die spellen waar u urenlang wordt afgeleid, gewoon porren aan willekeurige dingen, terwijl de hoofdplot ongeduldig wacht.

Ook werken de muisbesturing verrassend goed voor een consolepoort. Verwacht gewoon niet dat de SNES -versie de volledige pc -ervaring heeft - sommige inhoud is getrimd, maar het is nog steeds een solide manier om te spelen als je het niet erg vindt om de compromissen te vinden.