Oké, dus Trump Boy is een van die rare kleine game boy-edelstenen die op de een of andere manier die retro-voelen voelen zonder gewoon een nostalgie-cash-in te zijn. Je speelt als deze kleine, vastberaden held - geen idee waarom hij eerlijk gezegd Trump Boy heeft genoemd - maar hij heeft deze springkussen, bijna gladde beweging die even duurt om eraan te wennen. Het eerste niveau gooit je er recht in: spijkers ontwijken, over kuilen springen en deze rare zwevende oogbolvijanden met je zwaard slaan.

De muziek heeft die klassieke chiptune -energie - catchy maar niet vervelend na de 50e keer dat je sterft. En je zult sterven. Sommige sprongen zijn brutaal, en er is een gedeelte waar de vloer gewoon verdwijnt. Het kostte me veel te lang om erachter te komen dat je daar zou moeten wandelen.

Wat ik leuk vind, is hoe het eenvoudige platformen combineert met deze kleine puzzelmomenten. Zoals, er is een blok dat je op een schakelaar moet duwen, maar eerst moet je een vijand lokken om op een andere schakelaar te staan, zodat de deur wordt geopend. Het is niet hersensmelt, maar het weerhoudt je ervan om gewoon gedachteloos goed te rennen.

Als je een zwak hebt voor Janky-maar-charming game Boy Games, is dit een solide tijd. Houd misschien een walkthrough handig voor dat verdwijnende vloergedeelte.