Oké, dus trollen in Crazyland is een van die rare, nogal Janky NES -platformers die op de een of andere manier bij je blijven. Je speelt als deze kleine trol kerel die door deze surrealistische, kleurrijke niveaus springt - denk aan paddestoelen ter grootte van gebouwen, zwevende platforms die geen zin hebben, en vijanden die eruit zien alsof ze ontsnapten uit de krijttekening van een kind.

De bedieningselementen zijn een beetje stijf (het is tenslotte een NES -spel), maar als je het eenmaal onder de knie hebt, is er iets vreemds bevredigend aan stuiteren op gigantische slakken of het gooien van rotsen om te vliegen ... wat die dingen ook zijn. De muziek heeft ook die klassieke chiptune -charme - catchy op een manier die in je hoofd zal vast komen te zitten, zelfs als je niet speelt.

Het is niet het diepste spel dat er is, maar als je van retro -platformers houdt met een kant van bizar, is dit een leuke kleine tijdcapsule. Verwacht gewoon niet dat het je hand vasthoudt - die sprongen kunnen brutaal zijn.