Triathron is een van die rare NES-sportgames die alleen in Japan zijn die op de een of andere manier zwemmen, fietsen en hardlopen zowel janky als raar verslavend voelen. Je stampt knoppen om snelheid op te bouwen, timing springt over hindernissen en probeert niet te verdrinken in het pixelateerde water - wat vaker gebeurt dan je zou denken.

De bedieningselementen duren een minuut om eraan te wennen (waarom voelt fietsen alsof je een winkelwagentje stuurt?), Maar als het eenmaal klikt, leun je in de beurt en schraap je nauwelijks langs de AI -tegenstanders. De gebeurtenissen zijn kort genoeg dat je je niet verveelt, maar net lang genoeg om je te laten vloeken wanneer je vlak voor de finish wegvaagt.

Het is niet gepolijst, maar er is iets charmants aan zijn ruwe randen. Als je obscure retro sportspellen graaft, is dit een eigenzinnige kleine tijdcapsule.