Man, dit Toy Story -spel op Sega Genesis neemt me terug. Je begint als Woody, springt rond Andy's kamer - het vermijden van speelgoedauto's, stuiterend op bedveren en probeert niet te worden verwoest door RC's wilde rijden. Het eerste niveau gaat helemaal over die hectische ontsnapping uit het huis van Sid, en ja, het is veel moeilijker dan Kid-me herinnerde.

Buzz verschijnt later, en zijn jetpack -secties voelen eerst onhandig aan, maar zodra je het onder de knie hebt, is het glijden van Sid's griezelige mutantspeelgoed vreemd bevredigend. De Pixel Art houdt ook nog steeds stand - MR. De rare kleine grijns van Potato Head als hij zijn stukken naar je gooit, is vreemd charmant.

Het is absoluut een product van zijn tijd-sommige van die sprongen zijn brutaal, en de hitboxen kunnen janky zijn-maar als je hiermee bent opgegroeid of gewoon graag oud-school platformers bestraft, heeft het die rare, nostalgische aantrekkingskracht. Gooi je controller gewoon niet als je vastloopt op het niveau van de transportband.