Top rangschikkende tennis op Game Boy is een van die eenvoudige maar weirly-verslavende sportgames die alleen de basis spijkeren. Je kiest je speler (ik ben altijd met de man in het rode shirt geweest - geen idee waarom, gewoon goed voelde), en plotseling ben je in deze kleine, dikke pixelwereld waar elke "Thwack" van de bal klinkt als iemand die een blikje slaat. De bedieningselementen zijn stom eenvoudig - alleen een te slaan, b om te lob - maar timing is veel meer dan je zou denken.

Matches beginnen eenvoudig, maar de AI wordt snel stiekem. Het ene moment stort je door, de volgende minuut die je klautert omdat de computer je backhand ontdekte. De rechtbank zoomt in en uit, afhankelijk van waar de bal landt, wat gimmicky klinkt maar rally's eigenlijk veel gespannen maken. En ja, de graphics zijn puur 8-bit, maar er is iets bevredigend aan het kijken naar je kleine kerel vieren met een vuistpomp na een aas.

Het is het soort spel dat je speelt voor "slechts één wedstrijd" en plotseling is er een uur weg. Perfect voor busritten of doen alsof je luistert naar de vakantieverhalen van je neef.