تنیس رده بندی برتر در Game Boy یکی از آن بازی های ورزشی ساده اما با ارزش و معتبر است که فقط اصول اولیه را میخکوب می کند. شما بازیکن خود را انتخاب می کنید (من همیشه با پسر پیراهن قرمز می رفتم - تصور نمی شود که چرا ، فقط احساس درستی داشته باشید) ، و ناگهان در این دنیای پیکسل کوچک و کوچک هستید که در آن هر "توپ" توپ به نظر می رسد مانند کسی که یک قوطی قلع می زند. کنترل ها احمقانه ساده هستند - فقط یک ضربه ، B به لوب - اما زمان بندی بیش از آنچه فکر می کنید اهمیت دارد.

مسابقات آسان شروع می شود ، اما هوش مصنوعی سریع می شود. یک دقیقه که در حال نسیم هستید ، بعد دیگر که در حال تقلا هستید زیرا رایانه می فهمید که پشتی شما را می خورد. دادگاه بسته به جایی که توپ به نظر می رسد ، که به نظر می رسد حیرت انگیز است ، زوم می شود اما در واقع باعث می شود که تظاهرات ها پرتنش تر شوند. و بله ، گرافیک ها 8 بیتی خالص هستند ، اما چیزی در مورد تماشای جشن شخص کوچک شما با یک پمپ مشت بعد از یک آس رضایت بخش است.

این نوع بازی ای است که شما برای "فقط یک مسابقه" بازی می کنید و ناگهان یک ساعت از بین رفته است. ایده آل برای سوار شدن با اتوبوس یا وانمود کردن به داستانهای تعطیلات پسر عموی خود.