Tommy Moe's Winter Extreme is een van die SNES -sportspellen die op de een of andere manier het chaotische plezier spijkert van het aflopen van een berg met belachelijke snelheden. Je kiest ski's of een snowboard - ik ging altijd snowboard omdat, laten we echt zijn, wegvagen met 88 km / u op plat terrein is veel dramatischer. De freestyle -modus voelt als een arcade -racer, ontwijkt bomen en raakt sprongen terwijl de klok aftekent, en als je niet op tijd het volgende controlepunt haalt? Terug naar de ski -lift voor jou.

Het weer is hier eigenlijk belangrijk-de ene run is misschien een heldere middagzon, de volgende een volledige sneeuwstorm die alles wazig maakt. De concurrentiemodus is in feite de Olympische Winterspelen met veel minder druk (en veel meer pixelateerde doekjes). En ja, het wachtwoord opslaan is een relikwie, maar je hoeft tenminste niet elke keer de hele berg opnieuw te starten. Het is janky op die klassieke manier uit de jaren 90, maar zodra je de bedieningselementen onder de knie hebt, is er iets vreemds dat seconden van je tijd scheren.