Oké, dus Kuifje in Tibet op SNES is een van die erkende games die het daadwerkelijk goed doet. Je begint in besneeuwde bergen, springt over spleten en ontwijkt Yetis - klassiek Kuifje. De Pixel Art nagelt Hergé's Clean-Line-stijl en Snowy's kleine animaties wanneer hij aanwijzingen snuift, zijn vreemd charmant.

Het is echter niet alleen een hersenloze platformer. Er zijn deze raar bevredigende puzzels waarbij je rotsen herschikt om gaten over te steken of erachter te komen welk pad naar Chang leidt. De bedieningselementen zijn een beetje stijf (het is een 16-bits spel), maar als je er eenmaal aan went, voelt het klim- en ledge-grabbing behoorlijk goed voor het tijdperk.

Als je opgroeide met de strips, raakt de nostalgie hard - het horen van de kleine jingle wanneer Kuifje vindt dat een aanwijzing een puur serotonine is. Verwacht gewoon geen cakewalk; Sommige van die Yeti -achtervolgingen zullen je knoppen laten stampen zoals het is weer 1995. Een solide verborgen juweeltje voor fans van de serie of iemand die mist wanneer er een vergunningspellen daadwerkelijk moeite hebben gedaan.