Oké, dus de schaduw op SNES is een van die raar sfeervolle games die bij je blijven. Je begint in deze humeurige, bijna noir-achtige stad waar alles doordrenkt is in schaduwen-passend, toch? In eerste instantie voelt het als een standaard side-scroller, maar dan realiseer je je dat je daadwerkelijk kunt fuseren met duisternis om langs vijanden te sluipen of ze in een hinderlaag te lokken. Super coole monteur die je laat experimenteren.

De niveaus worden steeds meer gedraaid, met deze griezelige puzzels waarbij je lichtbronnen manipuleert om paden te ontgrendelen. Sommige baasgevechten zijn brutaal (die verdomde spiegel Doppelgänger liet me al jaren vasthouden), maar het aansporen van de timing op je schaduwkrachten voelt zo bevredigend. En de soundtrack? Alle humeurige synths en diepe bas - perfect voor kruipen rond steegjes.

Het is niet onberispelijk - de bedieningselementen kunnen een beetje stijf zijn als je niet in schaduwvorm bent - maar er is iets aan de sfeer die gewoon werkt. Als je van retro -games met een donkerdere voorsprong houdt, is deze het waard om op te graven.