Man, de Ninji Saga op SNES is een van die spellen die gewoon in handen is . Je begint met deze kleine blauwe ninja die veel sneller beweegt dan je zou verwachten - de eerste keer dat ik speelde, heb ik helemaal in een spike -put geplant omdat ik het momentum heb onderschat. Maar zodra je het ritme naar beneden hebt gehaald, is het stom bevredigend om tussen vijanden te schieten en die pixel-perfecte sprongen te spijkeren.

De Shuriken gooien heeft dit rare verslavende gewicht - niet te zwevend, niet te stijf - en de bazen? Oh man, die eerste schermvullende samurai-kerel heeft me minstens vijf keer verwoest voordat ik zijn patroon ontdekte. De muziek heeft die klassieke SNES -punch, allemaal veerkrachtig en energiek zonder irritant te zijn bij herhaling.

Het is geen verborgen meesterwerk, maar als je dat tijdperk mist waarin games je hand niet vasthielden en je gewoon in de actie gooide, is dit een solide tijdcapsule. Geef me niet de schuld als je om 2 uur 'Nog een poging' begint te mompelen.