Man, de orkanen op SNES neemt me mee terug. Dat eerste niveau laat je recht in de chaos vallen - overal gepixeerde explosies, je personage glijdt in het frame alsof ze iets te bewijzen hebben. De bedieningselementen voelen verrassend strak aan voor een 16-bits vechtpartij en de soundtrack? Pure Synth Energy uit de jaren 90.

Ik herinner me dat ik dacht dat de vijandelijke patronen in het begin brutaal waren - totdat ik de timing voor tellers ontdekte. De Sprites hebben deze overdreven, cartoonachtige stijl die op de een of andere manier in het gezicht wordt geslagen door een goon look leuk. En ja, het is absoluut een van die games waar je niveaus opnieuw speelt om de podiummuziek weer te horen.

Als je een SNES hebt dat stof verzamelt, is deze de moeite waard om de cartridge voor te blazen.