Oké, dus de Flintstones: de schat van Sierra Madrock is een van die SNES -games die er veel beter uitziet dan het heeft. Je begint als Fred, uiteraard, slaat dingen met zijn club op klassieke side-scrolling-mode-behalve dat alles die dikke, kleurrijke cartoon sfeer uit de jaren 90 heeft. Het eerste niveau van het eerste niveau, maar dan plotseling spring je plotseling over Pterodactylen en ontwijken holbewoners die blijkbaar niet de memo hebben over het stenen tijdperk dat voorbij is.

De muziek is raar pakkend, alsof iemand het Flintstones -thema heeft geremixt tot iets dat je zou neuriën tijdens het doen van klusjes. En de bedieningselementen? Verrassend strak voor een erkend spel. Je zult het gebruikelijke hardlopen en springen doen, maar er is ook deze raar bevredigende monteur waar Fred rotsen kan gooien als een prehistorische honkbalwerper. Mis de timing echter en je wordt geknabbeld door een kleine dinosaurus. Opnieuw.

Het is niet de moeilijkste platformer die er is, maar sommige van die geheime gebieden nemen een echte hersenkracht om te vinden - zoals, wie verbergt een bonusniveau achter een waterval van lava? (Spoiler: deze game doet het.) Als je opgroeide met de cartoon of gewoon retro -platformers met persoonlijkheid graaft, is het een solide tijd. Geef me gewoon niet de schuld als je begint met het schreeuwen van "Yabba Dabba Doo" tegen je kat.