Dus, The Bard's Tale - deze klassieke NES -klassieker laat je in Skara Brae, een stad bevroren solide door een tovenaar genaamd Mangar. Straten kruipen met monsters, en eerlijk gezegd, je wilt niet buiten in het donker zijn, tenzij je een fatsoenlijk feest hebt dat je steunt. Je begint met het oprollen van een bemanning van avonturiers - vechters, magiërs, schurken, de gebruikelijke - en dan is het recht in de vuile riolen en griezelige torens om erachter te komen hoe Mangar's vloek te breken.

Het heeft die old-school tovenarij -sfeer met de first-person dungeon kruipen, maar met veel meer kleur en enkele nette tweaks. Zoals, je kunt daadwerkelijk buiten stappen tussen kerkers (die raar aanvoelt na uren van gangen), en er zijn een heleboel klassen om te mixen en te matchen. Verwacht gewoon niet dat het handig is-de helft is het plezier om kaarten af te krabbelen en te bidden dat je magiër de juiste spreuk herinnert wanneer er een pak weerwolven verschijnt.

Eerlijk gezegd is het brutaal maar raar bevredigend als je eindelijk de geheimen van een kerker kraakt. De muziek is ook pakkener dan het recht heeft om te zijn.