Tekken 2 op SNES is een van die jagers die gewoon goed aanvoelt -zelfs als het niet arcade-perfect is. Je kiest iemand als Paul met zijn belachelijke haar en beseft halverwege dat zijn uppercut stom goed is, of puree knoppen als Yoshimitsu en op de een of andere manier een zwaardrinus trekken die niet eens zou moeten werken. Het rooster is kleiner dan latere games, maar iedereen heeft zijn eigen rare eigenaardigheden - King's Grapples, Law's Bruce Lee -imitatie, Jack's hele "I Punch Through Walls" ding.

Het is onhandig volgens de normen van vandaag, zeker, maar er is iets bevredigend aan het landen van een perfecte combinatie en het kijken naar de Health Bar Chunk. En als je een vriend in de buurt hebt? Plots is het weer 1996, afval over het prullenbak over wie die laatste ronde daadwerkelijk heeft gewonnen. Geef me gewoon niet de schuld als je verliest van Heihachi's goedkope gooit voor de derde keer op rij.